Bula! Fiji time...
Yasawa betekent hemel in de taal van Fiji en dat klinkt natuurlijk heel goed. Zeker als je 4 dagen in een resort op de Yasawa Islands mag doorbrengen. Het eilandje waar we de afgelopen dagen zijn geweest zag er inderdaad hemels of paradijselijk uit, tenminste zoals je, je dat voorstelt. Prachtige witte stranden, warm zeewater, palmbomen en een prachtig rif: het hele pakket
Nu wachten we op de boot om weer te vertrekken vanaf weer een geweldige plek maar dit keer is dat de laatste want morgen vertrekken we naar huis (ook een geweldige plek trouwens). Het was heerlijk om na vier weken trekken eens vier nachten op dezelfde plek te zijn. Echt genoten van dit prachtige resort en alle mensen die we daar ontmoet hebben. We kijken terug op een fantastische vakantie. Nieuw Zeeland was zo mooi en zo divers. Daar hebben we ontzetten veel gezien en gedaan. Op Fiji hebben we heerlijk gerelaxt en genoten van zon, zee, strand en elkaar. Alles bij elkaar hebben we zo'n 4000 km gereden, bijna 40000 km gevlogen en ongeveer 10 uur gevaren. We kijken niet uit naar de vlucht van 27 uur maar wel naar het weerzien met familie en vrienden!
Walvissen!
Direct nadat we het vorige stukje geschreven hadden, begon en regenbui die meer dan 24 uur duurde. Het was dus gedaan met het mooie uitzicht op Mount Cook... Vanuit Twizel zijn we naar Christchurch
gereden door en landschap dat ondanks de regen nog heel mooi was. Dat koste ons nog een aardig deel van de dag waarop we verder niet veel bijzonders hebben uitgevoerd. De volgende dag klaarde het
op en zijn we het centrum van de stad in gegaan. Door de aardbeving is naast de kathedraal het grootste deel van het centrum verwoest. Een aantal winkels is opnieuw gestart in een soort
zeecontainers. Dat is een bijzonder en hip gedeelte van de stad maar verder is er weinig te beleven. De stad wordt wel de gateway to Antarctica genoemd omdat de meeste vliegtuigen die naar
Antarctica gaan vanuit Christchurch vertrekken. Bij het vliegveld is het Antarctic Center waar we foto's en films zagen en een 'echte' storm meemaakten, erg leuk en het hoogtepunt was het voeren
van de pinguïns. Daarna zijn we doorgereden naar Kaikoura waar we de volgende dag meegingen op een boot Whale Watching. In eerste instantie hadden we gereserveerd voor 7:15 maar gelukkig hebben we
dat verzet naar 10:00, de eerste boot van de dag heeft namelijk geen walvis gezien. Zelf zagen we de eerste tijd vooral overgevende medepassagiers maar na een uur vonden we toch twee walvissen die
boven water kwamen en daarna weer wegdoken. Echt een prachtig gezicht om de staart boven water te zien komen!! De hele boot was laaiend enthousiast! Dit waren de enige twee die in dit gebied
gesignaleerd waren dus nadat deze gedoken waren, zijn we weggevaren want ze blijven per duik minstens 40 minuten onder water. Op de terugweg gingen we op zoek naar dolfijnen en orka's maar we zagen
alleen meer overgevende passagiers en een aantal albatrossen. Vooral die laatste waren mooi om te zien, wat een reuzen!
Terug in Christchurch hebben we de tassen ingepakt en zijn heerlijk uit eten gegaan bij een thais restaurant. En daarmee was onze tijd in Nieuw-Zeeland om, jammer want we hebben het geweldig naar
onze zin gehad!! Maar gelukkig wacht ons nog heel wat moois. Inmiddels zijn we een dag op het hoofdeiland van Fiji en gaan we morgen verder naar de Yasawa Islands, ons bounty eiland waar we de
komende dagen lekker gaan uitrusten:-)
Kepler Track
De afgelopen dagen hebben we in het Fiordland National Park doorgebracht. Eerder hebben we gezegd dat we de Kepler Track niet zouden lopen omdat Annemarie haar knie niet helemaal vertrouwde maar deze tocht trok toch wel heel erg dus hebben we het er op gewaagd. En daar hebben we geen spijt van! Gewapend met twee loopstokken (alleen gebruikt om mee te klieren) en een brace zijn we in Te Anau gestart met de tocht. De eerste dag liepen we 1,5 uur langs het Te Anau meer en stegen daarna naar bijna 1100 meter tot boven de bomengrens naar de Luxmore hut. Vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht op het meer, bergmeertjes en de Southern Alps. Na het eten vertelde de ranger het een en ander over de route van de volgende dag en over het werk dat de rangers daar doen om de vogels te beschermen. Daarna hebben we nog een korte wandeling gemaakt naar een druipsteengrot. Nog even wat lezen en dan proberen te slapen tussen de snurkers... De tweede etappe was de koninginnerit waarin we verder klommen naar 1472 meter, het dak van deze tour. De route loopt dan verder op en af op een pad over de graat van de berg: prachtig maar je loopt wel vol in de wind, gelukkig was het prachtig weer want het schijnt er nogal te kunnen spoken. De laatste deel van de dag daalt 1000 meter naar de Iris Burn hut. Dit was het deel waar we wat ongerust voor waren maar het gaat zonder een centje pijn. 's Avonds weer een verhaal van een ranger en deze maakte er een hele conference van, een loper heeft het zelfs gefilmd... De derde dag was minder zwaar, ongeveer 5 uur lopen naar de oever van Lake Manapouri waar de liefhebbers nog even gingen zwemmen en we 's avonds nog bij het kampvuur hebben gezeten. De laatste dag was het goed dat het er op zat want de meeste mensen kwamen maar met moeite de trap af. Gelukkig hoefden we nog maar 1,5 uur te lopen naar de shuttle bus die ons naar de parkeerplaats bracht. De rest van de dag hebben we in de auto doorgebracht. Eerst naar Queenstown om de gehuurde stokken in te leveren en daarna verder naar het noorden door prachtige berglandschappen. In Twizel hebben we een camping gevonden waar we ons eindelijk weer eens kunnen douchen en de was kunnen doen. Het uitzicht is weer eens prachtig: we zien nu Mount Cook van de andere kant! Volgende halte wordt Kaikoura waar we zeehonden, pinguïns, dolfijnen en walvissen hopen te zien: wij verheugen ons!
Queenstown
Theo vroeg hoe het Nieuw-Zeelandse bier smaakt en dat is prima te drinken! Bijna had Peter zich daar vandaag flink mee volgegoten want Annemarie wou skydiven... Gelukkig bedacht zij dat het toch
leuker was om samen iets te gaan doen, scheelt weer een paar uren spanning... Die activiteit was trouwens erg gaaf, we hebben een funyak safari gedaan. Dat houdt in dat we vanaf Glenorchy met een
jetboat tegen de Dart River op gescheurd zijn. De boot ligt heel hoog in het water en heeft maar een laagje van zo'n 10 cm nodig en dat komt goed uit want de rivier is op veel plaatsen erg ondiep.
Zo'n boot gaat erg hard en af en toe een spin is erg stoer en zorgt er voor dat iedereen goed nat wordt. De Dart River is een gletsjer rivier en die komt uit het Mount Aspiring National Park wat we
zo een flink stuk in gevaren zijn. Op deze manier zijn we op plekken gekomen die we anders nooit hadden gezien. De hele tijd hadden we een prachtig uitzicht. Na ongeveer een uur werden we in vier
groepen verdeeld die elk met een gids ging 'funyakken', dat is pedellen met een opblaasbare kayak. Dat ging met de stroom mee dus ging soms lekker vlot. Onze groep werd wel een beetje afgeremd door
twee Italiaanse heren die er niet zo handig in waren. Steeds vaker lag de boot achterstevoren en de discussie werd steeds luider. Met 'Ti amo' werd gelukkig na een tijdje de vrede getekend. Voor de
lunch stopten we op een prachtig plekje waar we een smalle kloof in konden varen die uitkwam bij een waterval: prachtig!! Na het eten nog een stukje gevaren met de kayak en daarna met de bus vanaf
het plaatsje Paradise weer naar Glenorchy. Paradise is trouwens in veel films gebruikt als decor, het is Isengard in The Lord of the Rings en komt voor in Narnia en nog een heel aantal anderen.
Vanaf Glenorchy zijn we via Queenstown naar Te Anau gereden waar we de komende dagen in het Fiordland National Park zullen verblijven.
Voordat we in Queenstown kwamen, hebben we een dagje rustig aan gedaan in Wanaka. Lekker uitgeslapen, veel gelezen, aan het meer gezeten en Puzzle World bezocht. Dat laatste was erg leuk omdat er
verschillenden ruimtes waren met optische illusies en een aantal scheve kamers, met scheve vloer: niet goed voor je balans:-) De volgende dag hebben we de toeristische route genomen via de Crown
Range naar Queenstown. Queenstown is erg gezellig met veel terrasjes en restaurantjes. Daar hebben we de gondel naar boven genomen en genoten van het uitzicht op de stad. De weg naar Glenorchy
vanaf Queenstown en is een prachtige weg langs het Wakatipu meer. Steeds is er een erg mooi uitzicht op het meer en op de bergen er omheen maar ongeveer halverwege komt Mount Earnslaw in beeld met
een prachtige besneeuwde top, een geweldige verrassing!
Westcoast
Alweer drie dagen voorbij sinds ons vorige bericht en in deze dagen hebben we door de westkust van het zuidereiland getrokken. Vrijdagmorgen zijn we vertrokken uit Westport en zijn via Highway 6
naar het zuiden gereden. Deze weg is één van de mooiste kustroutes ter wereld. Prachtige uitzichten over de zee, met ruige kustlijnen en grillige rotsen. De westkust staat bekend om het
wisselvallige weer, maar wij hebben het erg getroffen, alleen maar mooi weer en de voorspellingen voor de komende tien dagen zijn ook prima. De route was heel mooi om te zien en het rijden wordt zo
een plezier op zich. Kort na Westport zijn we even gaan kijken bij een zeehondenkolonie. Erg grappig om te zien, de zeehonden lagen lekker lui in de zon en draaiden zich af en toe een keertje om.
Daarna kwamen we langs de Pancakerocks, een kalksteenformatie die is gevormd door de eroderende werking van zeewater, zout en wind. Prachtig die laagjes op elkaar! Na weer 50 kilometer gereden te
hebben, kwamen we in Greymouth, waar niet echt veel te beleven was, dus zijn we gauw verder gereden naar Franz Josef, het gletsjergebied, dé attractie van de westkust. Toen we daar aankwamen waren
de bergen in de wolken helaas, maar er werd ons verzekerd dat het de volgende dag helder zou zijn. Dus gauw een camping gezocht en gekookt in de gemeenschappelijke keuken die op elke camping
aanwezig is. Echt ideaal, en gezellig, want er wordt veel gebruik van gemaakt door iedereen met een camper. Je hebt net wat meer ruimte en iets meer dan 1 pitje is ook wel fijn.. De volgende morgen
lekker uitgeslapen en om kwart over twaalf waren we present voor onze heli-hike. Een dure onderneming, maar echt elke cent waard. In een groep van tien werden we met een helikopter naar de gletsjer
gevlogen en midden op de gletsjer afgezet. De helikoptervlucht was al super om mee te maken, prachtig uitzicht over de gletsjer en de omgeving. Daar aangekomen gauw de stijgijzers onder en op stap
met onze gids. Heel bijzonder om daar rond te lopen. We hebben een tocht van ong. drie uur gemaakt, waarbij we een stuk de gletsjer opgeklommen zijn en de gids uitleg gaf over alles wat er te zien
was. Ijsschotsen, ijsgrotten, spleten. Echt gaaf om daar tussen door te lopen. We mochten zelfs nog door een ijsgrot/gang kruipen, zo mooi, prachtige kleuren! Toen we afgedaald waren in de grot
konden we kiezen tussen een gang links en een gang rechts. De gang rechts was erg smal en liep dood, en werd alleen aangeraden voor de kleinsten en ook die mochten niet verder gaan dan het touw. De
grootste kerel van de groep had niet echt opgelet en ging rechts en kroop maar door. Op een gegeven moment hoorden wij uit de verte een angstig geschreeuw om de gids. Hij zat vast in de gletsjer en
moest met een touw uit de gang getrokken worden, wat nogal wat tijd in beslag nam. Dus wij zijn toch maar links gegaan.
Na deze prachtige ervaring hebben we heerlijk ontspannen in de glacier hot pools en zijn we weer op temperatuur gekomen in de baden van 36, 38 en 40 graden. Heerlijk!
Vanmorgen maar eens een wekker gezet, nare ervaring ?, en zijn we om half zeven opgestaan om naar Lake Matheson te gaan voor uitzicht op de twee hoogste bergen van Nieuw Zeeland, Mt Cook & Mt
Tasman. In het meer zie je ze (als het mooi weer is) prachtig weerspiegeld. Het was echt super! Vervolgens zijn we op weg gegaan richting Wanaka, de laatste stop voor Queenstown. Wij vinden dit tot
nu toe de mooiste route die we gereden hebben, dwars door Mount Aspiring National Park. Zo prachtig: hoge bergen met besneeuwde toppen, grote azuurblauwe meren, regenwoud en dichte bossen.
Prachtige uitzichten tijdens het rijden, dat was echt genieten. Uiteindelijk aangekomen op onze camping aan het Wanaka meer, waar we prachtig uitzicht hebben over het meer en de bergen hebben we
besloten om hier een dagje te blijven. Het weer is heerlijk, vandaag is het 29 graden ?.
Abel Tasman Track
In de afgelopen weken is onze woordenschat een stuk beperkter geworden en zeker de afgelopen dage tijdens de Abel Tasman Coastal Track. Veel meer dan prachtig, fantastisch en geweldig komt er vaak
niet uit bij ons... Het was heerlijk om hele dagen buiten te zijn en steeds de mooiste uitzichten te hebben. We hebben drie dagen gelopen en elke nacht in een hut overnacht. In die hutten is geen
warm water, geen stroom en geen gas, dus eten en kookspullen moesten we meenemen. Elke avond gingen we vroeg naar bed omdat er niet veel te doen was en er geen licht was zodat je al vroeg niet meer
kon lezen. Slapen ging beter dan verwacht, vooral als de muggen stil werden en zeker de laatste nacht toen er geen snurkende mannen op onze kamer lagen... Het eten hebben we met een klein
brandertje warm gemaakt en was nog verrassend lekker! Wel een beetje weinig dus vanavond hebben we uitgebreid gebarbecued!
Het lopen van de Track was prima te doen, meestal liepen we ongeveer 4 uur en dat geeft onderweg genoeg tijd om een tijdje aan een van de vele stranden te liggen, heerlijk ontspannend ?. De
stranden waren prachtig, heel apart is dat direct achter het strand hele mooie bossen liggen. Prachtig groen en dichtbegroeid met veel verschillende exotische bomen. Het lopen was prima te doen, al
maakte de grote tas het nog wel een beetje zwaar. We hebben bij de Tongariro crossing wel gemerkt dat de knie van Annemarie niet al te veel klimmen en dalen aankan, daarom zullen we de Kepler Track
afzeggen en gaan we in Fjordland wat dagtochten lopen. Dat geeft ons wel weer tijd om iets extra's te doen, waarschijnlijk walvissen bekijken in Kaikoura, ook niet verkeerd! Op de tweede dag hebben
we het 's morgens lekker rustig aan gedaan. Daar hadden we een goede reden voor want we moesten een baai oversteken die alleen bij eb min of meer droog kwam te liggen, onze eerste ervaring met
wadlopen?. Het weer was heerlijk op de eerste twee dagen en de derde dag hebben we een uurtje in de regen gelopen, de vierde was het weer strak blauw, dus jammer om weg te gaan! Vanmorgen moesten
we nog een klein uurtje lopen naar het strand waar we door de watertaxi zouden worden opgehaald. We kwamen een uurtje aan voordat de taxi zou komen maar die was er toch al om kajaks af te leveren.
Meevaren mocht maar de schipper zei wel dat hij een beetje haast had. En dat hebben we geweten! Het was eerder water-formule-1 te noemen... Supergaaf!! Ook leuk om de route die we gelopen hebben
eens vanaf het water te bekijken. Nadat we de auto hadden opgehaald, zijn we langs de Split Apple Rock gereden en daarna opgezocht waar het mooi weer is: het hele Zuidereiland, daarom gaan we nu
verder naar het zuiden: op naar de Alpen! Nu zijn we in Westport en rijden morgen verder langs de Pancake Rocks en een kolonie zeehonden!
Op naar Abel Tasman Park
Toch nog een laatste berichtje voordat we het Abel Tasman National Park intrekken. We staan nu op een overvolle camping in Kaikeriteri (wie kent het niet?) en dat is nogal een verschil met de
rustige camping die we hiervoor hadden. Het is een fantastisch plekje dus wel te begrijpen dat veel mensen hier willen zijn. Het strand is goudgeel en de zee heerlijk om in te zwemmen, verder kijk
je hier uit over prachtige eilandjes in de baai.
Vanmorgen zijn we rustig begonnen met een ontbijtje op de camping in Picton en daarna zijn we naar de baptistenkerk aan de overkant van de straat gegaan. Na de dienst werden we door een aantal
mensen uitgenodigd om te blijven voor de koffie. Iedereen was erg aardig en ze verzekeren ons dat het beste deel van de reis nog voor ons ligt; het Zuidereiland is het echte Nieuw-Zeeland en de
landschappen zijn mooier dan in het noorden, en dat vertelden mensen die op het Noordereiland geboren zijn! We werden nog uitgenodigd om 's middags met mensen mee te gaan op een boottochtje: erg
verleidelijk maar helaas we hebben geen tijd want er moet nog een flink stuk gereden worden.
Onderweg zien we direct al prachtige uitzichten. Eerst rijden we door de wijnvelden van Marlborough, daarna langs een snelstromend beekje en om bijna elke bocht is er een nieuw doorkijkje naar zee,
dus we genieten! Onderweg hebben we nog de laatste boodschappen gedaan voor de tocht en dat komt nogal precies want onderweg kunnen we niks kopen en er is ook geen gas om eten op te verwarmen. We
hebben daarom een gaspitje gekocht en een aantal maaltijden die je in water kunt verwarmen; de smaak zal ons benieuwen...
Goed, onze dag zit er weer op en we wensen jullie een fijne zondag!
Tongariro en laatste dag Noordereiland
Op de veerboot naar het Zuidereiland varen we nu vanuit Wellington (Picton) door de straat van Cook over de Tasmanzee en dan de Marlbough Sounds in. We hopen op goed weer want het kan hier nogal
spoken. Zo niet: de zakjes voor zeeziekte hangen al klaar?. Straks willen we in de buurt van Nelson een camping zoeken. Morgen gaan we ons voorbereiden op het wandelen in het Abel Tasman National
Park, we zijn dan een paar dagen niet te bereiken.
We vinden het wel een beetje jammer dat we het Noordereiland nu verlaten want we hebben hier een geweldige tijd gehad. Eigenlijk vonden we het elk dag wel jammer om verder te trekken omdat het
overal zo prachtig mooi is maar ja dat betekent dat we er ook elke dag weer een mooie nieuwe ervaring voor in de plaats krijgen...
De Tongariro Crossing konden we gisteren wel lopen omdat de weersverwachting beter was dan de dag ervoor. En weer hebben we gehad, met bewolking, regen, hagel, sneeuwstorm en zelfs een klein beetje
zon hebben we in een halve dag zo ongeveer alle jaargetijden wel meegemaakt. Vooral de sneeuwstorm op Red Crater Ridge maakte het erg zwaar en zorgde er ook voor dat het niet verantwoord om verder
te klimmen naar de top van Red Crater en Emerald Lakes. Erg jammer want we hadden ons daar erg op verheugd. Wat we wel gezien hebben zat vaak vanaf 1600 m hoogte onder een laagje sneeuw. Ondanks
het mindere weer was het wel een geweldige dag en zijn we erg onder de indruk van het uitzicht op de Tongariro en de Ngauruhoe! Wat een bijzondere bergen! Vanwege het weer hebben we weinig pauze
genomen en waren daarom al om 15:00 weer bij de auto en zijn direct doorgereden naar Palmerston North, al flink een eind onderweg naar Wellington zodat we vandaag nog maar 150 km hoefden te rijden.
Onderweg zagen we nog de stoom uit een actieve vulkaan komen!